Było blisko

Niedziela, 20 lutego 2011 · dodano: 21.02.2011 | Komentarze 10

Mogłam niby dociągnąć do stówki, ale niestety nie miałam przy sobie siekiery, którą mogłabym sobie odrąbać zmarznięte palce górne i dolne. A było już krytycznie, więc zdecydowałam, że jednak wskakuję do domu. A w nim nie wiedziałam, czy gorącą herbatę wypić, czy się nią po prostu oblać.

Tym razem obyło się bez wywrotek, choć w Lesie Kabackim kilka podpórek uratowało mi dupsko. Zryta przez traktory ziemia, a potem przysypana śniegiem to piękne jajko niespodzianka. Przez całkiem durną koncepcję, aby zaliczyć Kampinos (założę się, że tam są moje płuca jeszcze, bo manewry w kopnym śniegu kosztowały mnie w cholerę wysiłku), prawie spóźniłam się na spinning na Stegnach (wartości: czas - 0:58, HR max: 181, HR avg: 146, kcal: 506), ale po tym, co chwilę wcześniej w nawiasie można wnioskować, że jednak zdążyłam.
Szkoda tylko, że został mi rower bez spd-ów, szkoda, że te wszystkie dziunie z dekoltami do sutów nie pomyślą, żeby zajmować rowery wyposażone wyłącznie w noski, no i szkoda, że podczas sprintu ledwo utrzymywałam się w tychże noskach. No ale dziunie nie po to przychodzą na rowery, żeby się spocić, nie po to, żeby dokręcać obciążenie, gdy pada taka komenda (uwielbiam ten ,,pusty'' ruch po pokrętle), myślę, że są tam po to, żeby zaprezentować - jak to mówią niektórzy - DEKOLD.


Z mało śmiesznych rzeczy, to blokuje mi się prawe kolano, a niestety doskonale pamiętam moje przejścia z kolanami 5 lat temu, które też zaczęły się do blokady, a skończyły operacją. Dobrze, że mieszkam w starej przedwojennej kamienicy, to może znajdę w piwnicy dubeltówkę. Jak usłyszę, że mam zsiąść z roweru, palnę sobie w łeb.