Jeśli nie pójdę na łatwiznę, to nigdy z tej wpisowej dupy nie wyjdę!

Niedziela, 8 maja 2011 · dodano: 16.05.2011 | Komentarze 20

Tym bardziej, że przestaję pamiętać, co kiedy jechałam. Niewe mi proponuje, żebym zrobiła historyczną zbiorówkę z tego czasu, co dałoby jakieś 360 km z jednego wpisu, trafiłabym dzięki temu na główną oraz na czarną listę, rozkręciłaby się ładna imprezka na forum, zaczęto by psy na mnie wieszać, moderować, opierdalać, a ja bym im wszystkim zamknęła jamy prostym wyjaśnieniem:

EJ, NIE WIEDZIAŁAM, że tak nie można...

Pół roku na BS, wszystkie wpisiki osobno, karnie i grzecznie, a tu nagle trach, bach, jeden olbrzymi – tak zwany WIELGUS – i ona...

NIE WIEDZIAŁA!

:D:D:D

Przemyślę to jeszcze, acz korci mnie niemożebnie;).

Niedzielę popustynną, czyli powejherowsko-maratonową spędziłam częściowo na rowerze – pojechałam z Wejhe do Gdańska (gdzie czekała na mnie robota do zrobienia) na okurzonym, zapiaszczonym Specu, dróżką lokalną, dwieście osiemnasteczką, umajoną przyjemnymi podjazdami, przez pikne lasy, wiochy.

Ale zanim wyjechałam, pozwoliłam się obfocić:

Wejherze, widzisz i nie grzmisz, jaki ten rower brudny! © CheEvara

Kiedyś już raz tak pozowałam, po czym przyku*wiłam w fotografa:D © CheEvara

i pojechałam przed się.

A fotograf miał doturlać się samochodem. Oczywiście ja byłam wcześniej, przysiadłam zatem na kawie na Staróweczce i siorbiąc ją, marzłam, przysłuchując się też przyśpiewkom niezwykle sympatycznych, elokwentnych i błyskotliwych, dziarskich młodzieńców, krzywdząco zwanych kibolami, których hordy przewalały się od Bramy Złotej do Bramy Szarej. A przed którymi patrole policyjne dziarsko spierdalały w boczne uliczki. Lubię wiedzieć, że w razie potrzeby policja zadziała szybko i w ekspresowym tempie spieprzy z MZ, czyli z miejsc zagrożonych.

Od razu wiem, skąd biorą się doktryny polityczne. U każdej bowiem stoi cwaniak, któremu się nie chce płacić podatków. Mnie by się nie chciało płacić za TAKIE poczucie bezpieczeństwa.


Robotę ochędożyliśmy w miarę szybko [w międzyczasie TAK ZWANYM wtranżoliłam Monte, które poprzedniego wieczora dostałam od Fascika (Muuuuuuuaaaaaaaahhhh!):

Bez Monte nie ma wyjazdu. Nie ma zabawy. Bez Monte nie będzie niczego! © CheEvara

ale do Warszawy już tak szybko zebrać się nie mogliśmy, bo obiecałam zabrać do stolicy menagierkie tegoż chłopaka, z którym robotę mieliśmy do zrobienia. I wcześniej niż przed 22 wymknąć się z Pomorja nie mogliśmy. Podróż do chaty spędziłam obok mojego roweru na tylnym siedzeniu fotografowej fury i wcale nie narzekam. Poprzytulaliśmy się nawet. Nie jestem szczególnie ckliwa, ale LUBIĘ TO. Specyk też:D


Pomijam, BO JUŻ TO WIECIE, że o 4:30 zasnęłam w końcu w cywilizowanym miejscu, w łóżku, w domu, już bez Speca. Gdyby był czysty, to... czemu nie?

A po czterech godzinach spania trzeba było pojechać do roboty. Barbarzyństwo.