Można zachować się po męsku? Można

Poniedziałek, 20 czerwca 2011 · dodano: 28.06.2011 | Komentarze 12

O mławskim MOSiRze mówię.

Bo w pierwyj dzień roboczy po sobotnim maratonie i towarzyszącym mu burdlu, a także ochlejstwie, jaki na pewno ma miejsce przy okazji lokalnych imprez, procesji, święceń mostów, 10-metrowych odcinków nowych dróg, pierwszej stójki wnuczka dyrektorki szkoły imienia, oczywiście, DżejPiDwa, naczalstwo mławskie wróciło do biurek i przeczytało maila od Arka, mojego prezesa teamowego.
Który – przypominam – bardzo liczył na odsłuch muzy z wygranego sprzętu.
I który w kilku, nawet nie żołnierskich słowach, delikatnie, grzecznie i kulturnie zwrócił szanownym organizatorom uwagę, gdzie popełnili jeden kardynalny błąd, związany oczywiście z miniwieżą audio renomowanej firmy Aiko-Hajfiwifidiwidisrititi. Na którą oczywiście sram. Bo miniwieżą audio nie zmienię se biegów w rowerze, ani też nie napędzę koła (nigdy nie zrozumiem idei nierowerowych nagród w imprezach rowerowych). Arek pouczył ich takoż, żeby to było po raz przedostatni i żeby następnym razem - skoro dekorują najlepszego faceta w Open – dekorowali też najlepszą babę, tym bardziej, że zapowiadają i taką atrakcję. Zauważył też, ile minut wsadziłam tej ich najlepszej Mławiance. Oraz zapowiedział, że liczy na męską, pełną testosteronu i kohones rehabilitację organizatora, względem gwiazdy drużyny APS Polska, czyli mnie.

No i ta nastąpiła. Zadzwoniła do mnię we w poniedziałek rano pani z tegoż MOSiRu i, wijąc się w przeprosinach, wspomniała coś o amatorskim wyścigu, ja zripostowałam kilkoma zdaniami o amatorskiej organizacji, ona napomknęła o możliwości rehabilitacji, ja o pewnej niesprawiedliwości i gdy w końcu przestałyśmy przerzucać się – ja atakami, ona DIFENSEM – pani zaproponowała, że może wynajdę sobie coś, co chcę dostać, wyślę im do tego czegoś linka, a resztę załatwią już tak, jak Pan Jah Jah przykazał. I gdym już se wizualizowała siebie na karbonowym Epiku – jak reha, to… bilitacja, TAK? – pani rzuciła mi kwotę, w której powinnam się zmieścić, czyli równowartość wieży renomowanej firmy, wiadomo już jakiej.
DWIE STÓWKI.
Znowu poczułam się wydymana, bo – przepraszam bardzo. Czy ja jechałam jakoś krótszą trasę niż najszybszy z facetów?
Nie wydaje mię się.
To czemuż nagroda dla najszybszej laski jest 5 razy tańsza?

Zmilczałam to. Powiedziałam pani, że się zastanowię, linka podeślę w wolnej chwili (w moim przypadku to ostatnio oksymoron) i że będziemy kwita.
I jęłam się zastanawiać, co ja za te dwie stówcyny se mogę do któregoś z rowerów kupić. Po tym, jak Rockhopper przeszedł lifting wagowy, do niego ZA TĘ KASĘ kupić nie mogłam już nic. No lekkiego amortyzatora nie znajdę, a póki co tylko widelec potrzebywam do mojej wyścigówki. Za dwie paki nie namierzę. CHYBA.
Centurion też lada dzień przejdzie przekładkę – graty ze Speca do niego trafią – więc jakby też nie muszę do niego nic kupować.
No, dobra, poza amortyzatorem, ale to już jakby omówiliśmy.

A potem przyjszło mi do głowy, że albo se kupię porządnego U-locka, albo bezprzewodowy licznik z czujnikiem kadencji.
No i kliknęłam na Bikestacji to drugie, posłałam do pani maila, kwadrans później dostałam ze sklepu mesydża o dokonanej transakcji. Profeska.

I na koniec zostałam przez Panią przeproszona raz jeszcze, zapewniona o mojej zajebistości – akurat tę sztuczkę znam z wczesnej szkolnej gównarzerii, kiedy wszyscy wpierali mi, jaka jestem fajna, szajni i glamur, a wszystko dlatego, żeby mnie tym sprytnym manewrem przekonać do wtranżolenia zupy mlecznej– i zaproszona na pudło w maratonie za rok.

Się wie.


Teraz niech przyjdzie Toivlas, ekpert od danych osobowych o czytania ze zrozumieniem regulaminów (wyjaśnienie w komentarzach) i napisze coś równie mądrego, jak ostatnio. Oraz zaleci zedytowanie tej i wszystkich innych moich notek.