Info
Ten blog rowerowy prowadzi CheEvara z miasteczka Warszawa.
Mam przejechane 42260.55 kilometrów w tym 7064.97 w terenie.
Jeżdżę z prędkością średnią 20.79 km/h i się wcale nie chwalę.Więcej o mnie.
Moje rowery
licznik odwiedzin blog
Wykres roczny
Archiwum bloga
- 2015, Styczeń5 - 42
- 2013, Czerwiec5 - 9
- 2013, Maj10 - 24
- 2013, Kwiecień11 - 44
- 2013, Marzec10 - 43
- 2013, Luty4 - 14
- 2013, Styczeń4 - 33
- 2012, Grudzień3 - 8
- 2012, Listopad10 - 61
- 2012, Październik21 - 204
- 2012, Wrzesień26 - 157
- 2012, Sierpień23 - 128
- 2012, Lipiec25 - 174
- 2012, Czerwiec31 - 356
- 2012, Maj29 - 358
- 2012, Kwiecień30 - 378
- 2012, Marzec30 - 257
- 2012, Luty26 - 225
- 2012, Styczeń31 - 440
- 2011, Grudzień29 - 325
- 2011, Listopad30 - 303
- 2011, Październik30 - 314
- 2011, Wrzesień32 - 521
- 2011, Sierpień40 - 324
- 2011, Lipiec34 - 490
- 2011, Czerwiec33 - 815
- 2011, Maj31 - 636
- 2011, Kwiecień31 - 547
- 2011, Marzec36 - 543
- 2011, Luty38 - 426
- 2011, Styczeń37 - 194
Wpisy archiwalne w kategorii
całe goowno, a nie dystans;)
| Dystans całkowity: | 10374.13 km (w terenie 1494.58 km; 14.41%) |
| Czas w ruchu: | 496:27 |
| Średnia prędkość: | 20.84 km/h |
| Maksymalna prędkość: | 62.70 km/h |
| Suma podjazdów: | 22998 m |
| Maks. tętno maksymalne: | 189 (166 %) |
| Maks. tętno średnie: | 162 (138 %) |
| Suma kalorii: | 236662 kcal |
| Liczba aktywności: | 250 |
| Średnio na aktywność: | 41.50 km i 1h 59m |
| Więcej statystyk | |
Dane wyjazdu:
39.52 km
8.00 km teren
02:08 h
18.53 km/h:
Maks. pr.:37.50 km/h
Temperatura:3.0
HR max:165 ( 84%)
HR avg:100 ( 51%)
Podjazdy: m
Kalorie: 969 kcal
I się zaraz skończy dobre
Czwartek, 5 stycznia 2012 · dodano: 06.01.2012 | Komentarze 9
Robota wzywa. Do roboty będę mieć kaemów mniej, tak więc będę jeździć OBRĘŻNIE, żeby mieć przynajmniej tyle, ile miałam poprzednio.Ale to we wtorek.
Póki co, korzystam i se pozwalam na trenowanie, jak pane trenere przykazali.
Dziś sobie udowodniłam, jaką jestem orientacyjną pamułą. Polazłam pobiegać – zamiast na trening bicyklowy, z uwagi na jeszcze bardziej dramatyczne zakwasy niż ostatnio (to już tak będzie??). Potruchtałam do Lasu Bródnowskiego. Gdzie zgubiłam się dokładnie osiem razy.
- Dżebany Blair Witch Prodżekt – mamrotałam wściekła na siebie, tym bardziej, że obsługiwałam mapę w taczfonie. Obsługiwałam i biegłam dokładnie przeciwnie.
I mnie – MNIE! – chłopaki namawiają na orienty. Dalibóg, kuźwa. Zaliczę może jeden punkt (na starcie), a potem wyląduję w innym województwie, jak nic.
- Ty dżebana debilko – wymamrotałam pod swoim adresem dokładnie osiem razy. I tak mi wyszło tego marszobieganio-wracania 19 kilometrów. Przynajmniej wiem, co to Fort Lewicpol. Przynajmniej wiem też, że nowe lacze biegowe Brooksa zezwalają sprać z siebie całe dżebane błoto. Strasznie się ufajdałam.
Przez to błądzenie moje na lajtowy rower polazłam po zaplanowanym czasie. Czekający na mnie Niewe i Goro zostali zmuszeni do kreatywnego wykorzystania tego czasu. Przełożyło się to na wydane w Bemolu PIENIĄSE i na naszą póżniejszą średnią. Chłopaki ulitowali się nad moim wielce spalonym zewłokiem i jechali w tempie rekreacyjnym.
Abym za nimi ZDANŻAŁA. I jakoś zdanżałam, popadając w paroksyzmy zakwaszonego bólu.
Fajne jest to:
&ob=av2e
w rzeczy samej:)
Kategoria całe goowno, a nie dystans;), we w towarzystwie
Dane wyjazdu:
16.64 km
0.00 km teren
00:42 h
23.77 km/h:
Maks. pr.:33.65 km/h
Temperatura:5.0
HR max:164 ( 83%)
HR avg:131 ( 66%)
Podjazdy: m
Kalorie: 512 kcal
Rower:Centurion Backfire 100
Znowu Centim, znowu na bajceps;)
Środa, 4 stycznia 2012 · dodano: 04.01.2012 | Komentarze 5
Powoli (wraz z ustępowaniem zakwasów, czyli odwrotnie proporcjonalnie) dociera do mnie, jaka to kurna harówka, taki trening uzupełniający i takie – że się tak wyrażę – zaawansowane sportostwo:D. Prawiem obrzygała najbliższą okolicę przy trzecim obwodzie. W sensie, że na siłowni.Jak ja się cieszyłam, kiedy po wszystkiem lazłam do roweru, żeby se popedałować.
Inna mua refleksja jest taka, że teraz to se mogę trenować i fikać i w ogóle skupić się na treningu, mogę, bo do pracy nie latam. Ale poza moimi możliwościami IMAGINACYJNYMI leży fakt, jak ja se to wszystko poukładam, jak już do roboty polezę. A gdzie tu miejsce na mój niewinny alkoholizm?:D Jak żyć, panie premierze (panie trenerze:D)? JAK ŻYĆ?
Znowu jutro będą mnie boleć nie tylko włosy, ale też buty;).
Tak mi dziś plumkają słuchafony:
A teraz wskakuję na Specka, paaaaaaa!:D
Dane wyjazdu:
32.95 km
30.00 km teren
01:48 h
18.31 km/h:
Maks. pr.:31.60 km/h
Temperatura:4.0
HR max:170 ( 86%)
HR avg:144 ( 73%)
Podjazdy:102 m
Kalorie: 802 kcal
Doświadczenie uczy, że doświadczenie niczego nie uczy
Niedziela, 1 stycznia 2012 · dodano: 02.01.2012 | Komentarze 20
Kogoś, kto wymyślił świętowanie nowego roku przy użyciu szampana, wrzuciłabym do sali konferencyjnej, gdzie odbywa się posiedzenie plenarne związku dziadków leśnych czyli PZPN. Jajebięż, dwa łyki. DWA. A czułam się, jakbym właśnie zaliczała zgon na własnym pogrzebie.Chyba już lepiej, nie wiem, wydłubać sobie lewe oko szydełkiem. Mam wrażenie, że to byłoby ociupinkę mniej bolesne.
Ale na rower trzeba było iść. Nie sądziłam, że na rowerze umrę też – jak dobrze liczę – po raz jedenasty pierwszego stycznia anno domini(KO) dwa zero jeden dwa.
Przyznaj się, Niewe, że chciałeś mnie w tym terenie zabić;).
Co Wam powiem, to Wam powiem, ale Kampinos właśnie teraz to jest debestkampinos IN DA ŁORLD. Gleba zmrożona, piach trzeszczy, bo też przymrożony, gdzieniegdzie rzuca na mokrych korzeniach (a zatem jest jak? Jest KORZENIŹDZIE, drogie dzieci), ale jak się uważa, to się nie wyglebisz (inna sprawa, że ja tego nie uniknęłam;)). Superancko.
Ja tylko bym chciała, żebym przestała tak sama siebie boleć. I nie mówię o pokłosiu spożycia dwóch łyków tego szitu (ktoś, kto wymyślił świętowanie nowego roku przy użyciu szampana, z mojej strony może liczyć tylko i wyłącznie na pogardę oraz gorącą lokówkę w odbycie), ale o tym, że trening uzupełniający pozbawił mnie zupełnie mocy w szkitach. Ale. Los się musi odmienić.
Tak czy siak, rower pierwszego stycznia to jest to, o czym powinny marzyć małe dziewczynki, o czym powinno się wygłaszać kazania na nieszporach, o czym należałoby drukować ulotki propagandowe, do czego powinien namawiać minister zdrowia i co powinni drukować na Monte.
Skoro już jestem przy torturach, to tego, kto wymyślił te małe pudełeczka-srudełeczka Monte oraz tych, co w asortymencie mają tylko takie wersje Monte, batożyłabym jakimś ostrym narzędziem z wystającymi, wbijającymi się w skórę przystawkami.
Jak widzicie, w nowy rok wchodzę z sercem pełnym miłości do świata;)
Kategoria całe goowno, a nie dystans;), we w towarzystwie
Dane wyjazdu:
18.61 km
0.00 km teren
00:47 h
23.76 km/h:
Maks. pr.:38.40 km/h
Temperatura:3.0
HR max:161 ( 82%)
HR avg:136 ( 69%)
Podjazdy: m
Kalorie: 315 kcal
Rower:Centurion Backfire 100
Pożądane brakujące kaemy z panem Centurionem;)
Sobota, 31 grudnia 2011 · dodano: 02.01.2012 | Komentarze 0
Mam nadzieję, że jeszcze z dwa tygodnie MAX i po wprowadzeniu biegania/siłowni PRZESTANIE wreszcie boleć mnie na oko wszystko. Z jednej strony marzę o tym, a z drugiej lezę na siłownię i se dokładam. Ostatecznie przesiadłam się na Zdrofit w Centrum Olimpijskim – z tymi cholernymi stojakami rowerowymi w jakimś wypiździewie, CZYSTA kilometrów od wejścia. Swoją drogą chciałabym zapoznać tę pałę, która to wymyśliła. Armaggedon polskiej myśli instrastruktury rowerowej.No i tam też pojechałam w sylwajstrowy poranek (poranek to BARDZO DUŻO powiedziane). Ludziów jak mrówków! To pewnie wszyscy ci, którym nie chce się dziabać JARZYN na wieczór;).
Jak ja lubię wywalać z maszyn tych, którzy tak SE SIEDNĄ na jednej i robią całą serię, łącznie ze spędzaniem na nich przerw! Ma to pewną jakość edukacyjną, bo JUŻ za trzecim razem, jak podchodziłam, sami złazili. Uwinęłam się szybko, szczęśliwie spędziwszy w środku biały opad atmosferyczny, który jeszcze zanim zdesantował się na powierzchni ziemi, już był smutnym wspomnieniem śniegu.
No i o.
A na Centuriona wskoczyłam właśnie dlatego, że te stojaki przy PKOlu są właśnie tak z dupy. Ściganta nie odważyłabym się postawić tak o. Jasne, zapłakałabym się okrutnie, gdyby mi ktoś Centka podwędził, ale pod względem kosztów wymiernych, policzalnych, byłoby to stratą mniejszą niż utrata Rockhoppa.
Acz emocjonalnie… to aby odreagować i pomścić, chyba rozjebałabym cały Żoliborz.
Myślałam, że po trzech tygodniach przejeżdżonych na dopasowanym BgG Fitem rowerze wsiadka na Centka (który na ten przykład mostek ma dodatnio) będzie szokiem, ale źle nie było. Sama nawet, własnymi rękami (a w rowach wilki jakieś!) OBNIŻYŁAM se zydelek. Świat się kończy.
Koniec części sylwestrowej pierwszej, pipole;).
Dane wyjazdu:
32.66 km
0.00 km teren
01:39 h
19.79 km/h:
Maks. pr.:36.40 km/h
Temperatura:3.0
HR max:169 ( 86%)
HR avg:146 ( 74%)
Podjazdy: m
Kalorie: 819 kcal
Żeby ten dzień tak pedalsko pod względem dystansu nie wyglądał ;)
Sobota, 31 grudnia 2011 · dodano: 02.01.2012 | Komentarze 23
Spakowałam wałówkę sero-oliwkową, dwie wersje garderoby, bo kto wie, czy nocą nie włączy mię/nam się szwendacz i na ten przykład kiecka nie okaże się mało praktyczna w zdobywaniu ogrodzenia posesji niejakiego rootera (bo i owszem były takie plany) i popedałowałam ja w stronę Kampinosu naszego pięknego, gdzie – podczas gdy ja rano (przypominam, że to RANO było całkiem umowne) robiłam BAJCEPS – ktoś siekał DŻAJKA na pierzynkę dla śledzi. KURZĘCE, żeby nie było i że tak Was nieco uspokoję.No bo jak wchodzić w nju goda, to tylko ze śledziami.
Oraz z Niewe, no bo tam pojechałam.
Ulico warszawsko, gdzie jeden z wymijających mnię samochodów zwolnił na mojej wysokości, uchylił szybkę po to, by wygłosić w moją stronę:
HEPI NJU JEAR, BEJBE!
Jak tak, to tak, przecie nie odmówię!
Jakiego ja mam muła w nogach, to jest po prostu Sy-Ty-Rasz-Ne.
No i, mili Państwo, katar to jest jednak straszna kurwa.
Ahhhha. W ramach postanowień noworocznych, których co roku postanawiam nie robić, a zawsze tradycyjnie postanawiam se jedno i tak też będzie i teraz (tylko, że liczby trza odpowiednio zgrać) – tym razem nie zamierzam wchodzić w czewaro-czydziestolecie. Kontestuję to i to pierdolę, zaprawdę powiadam ja Wam.
A poza tym, to oby nam się wszystko kręciło, jak kółeczko na nowych piastach!
Dane wyjazdu:
33.80 km
0.00 km teren
01:25 h
23.86 km/h:
Maks. pr.:44.80 km/h
Temperatura:4.0
HR max:169 ( 86%)
HR avg:140 ( 71%)
Podjazdy: m
Kalorie: 800 kcal
Zakończę ten rok, mając DWAJŚCIA TRZY TYSIE przebiegu, czy nie uda się? Hę?
Piątek, 30 grudnia 2011 · dodano: 30.12.2011 | Komentarze 10
Zastanawiam się i se myślę i doprawdy nie wiem. Bo dziś to się nie najeździłam.Wiem zaś na-ten-tomiast, jakie mam zaległości we wpisach – ciągle Wam wiszę wpis o BG Ficie (Wojtkowi też obiecałam, że skrobnę słów więcej niż to, co dotychczas). Muszę ten wpis zrobić, tym bardziej, że dotychczasowe wzmianki mogą wprowadzić w błąd, co uświadomiła mię dzisiejsza fołn-rozmowa ze stęsknionym Faścikiem. Faścik wywnioskował bowiem, że mua na BG Fit narzeka, bo mię tu i tam boli.
Zrobię ten wpis, aj promys!
Ale utrwalcie to sobie – nie narzekam).
Ponadto co. Wszyscy robią tu jakieś podsumowania sezonu, wyznaczają se cele, wpisują liczby, opisują jeszcze raz zawody, aż mnie korci zrobić podobnie, ale po co Wam moje oczywiste stwierdzenie, że przyjszłam na Bikestats i rozpieprzyłam system?;)
Bo rzecz jasna, tylko do tego bym się w ramach podsumowania ograniczyła:).
Mój plan na zakończonko sezonku jest prosty – będziecie głosować na najlepszą notę na tym oto najlepszym blogasku. Tak, idę na lajtowiznę;).
Jeszcze nie wiem, jak tu się wstawia sondę, ale jestem Che. Jestem sobą. I wszystko robię na KWILĘ ostatnią.
Dziś sobie pobiegałam, co zaowocowało przymusowymi, acz bardzo przyjemnymi, popołudniowymi odwiedzinami u Bikergonii. Moje buty ABIBASA obrobiły mi stopy tak, że 65-ta minuta biegu staje się nie do zniesienia.
Acz dziś w Lesie Bródnowskim podobało mi się bardzo, bardzo.
Przy czym podobało mi się do wspomnianej minuty. Potem już bieganie z palców mi tak nie wychodziło, waliłam zatem z pięty, a z takim stylem biegania to ja mam niezbyt miłe wspomnienia, bo chondromalacja drugiego stopnia bynajmniej nie jest bezbolesna. Jeszcze mi zęby zgrzytają na samą myśl.
Tak więc wróciłam do domu, zmieniłam KLOŁTSY z biegowych na rowerowe i wykonawszy szybki telefon do Gonii umówiłam się na natychmiastową analizę. 45 minut później już byłam na miejscu, a niecałe 40 minut JESZCZE później wychodziłam z pudełeczkiem pięknych, amortyzowanych Brooksów. Dobranych nawet do brązu moich ócz.
W Ergo, Kochani, zostaniecie obsłużeni, jakbyście byli CYSORZEM. Samym.
Zgarażowałam butki na chacie, po czym – bo na salę w Jabłonnie było już za późno – pojechałam na spinning. Po tym moim szkoleniu przestaje mi się podobać każde inne prowadzenie zajęć, które nie jest moje .
A jutro, czyli w tak zwanego Sylwestra, wiecie, co robię?
Nogi i plecy:D
Kończę ten wpis, bo strasznie mi się chce napisać, że to był zajebisty rok, z tym całym bajkstatsem, waryjatami poznanymi na żywo i tymi niezapoznanymi JESZCZE ludźmi z sieci, i z maratonami, i APSem i potem z Wojtkiem, i z AirBikiem i W OGÓLE, ale nie napiszę, bo przecież ma być tylko sonda, tak?;)
I będzie. Nie wiem tylko kiedy:D I JAK!;)
Póki co, życzę Wam piękniutkiego nowego roku!
Dane wyjazdu:
42.30 km
0.00 km teren
01:46 h
23.94 km/h:
Maks. pr.:42.80 km/h
Temperatura:4.0
HR max:171 ( 87%)
HR avg:143 ( 72%)
Podjazdy: m
Kalorie: 866 kcal
Sama nie wierzę w to, com usłyszała, ła ła ła ła;)
Czwartek, 29 grudnia 2011 · dodano: 30.12.2011 | Komentarze 6
A usłyszałam, że co jak co, ale VO2 max mam zajebisty.Jechałam se taka zyebana tym smarkaniem na prawo i lewo, gdy zadzwonił do mnie Wojtek (któremu Marcin, czyli Czarny, czyli Folia MUSIAŁ wypaplać, że zagilanam) z pytaniem o szlachetne zdrowie i oznajmił mi luźne info o wynikach testu wydolnościowego.
Napisałabym, co mi powiedział, ale konkurencja nie śpi;). Mogę ewentualnie zainteresowanym wyspowiadać się na ucho.
Ale jak mi Wojtek TAK powiedział, to pojechałam na siłownię. Choć chęć miałam jedynie na znalezienie się pod moim kocem z zebry i dokończeniem drugiego sezonu „Siostry Jackie”. Bo gil mnie zmęczył;).
Podziwiam, bo mało kto umie zadzwonić do mnie, powiedzieć DOKŁADNIE dwa słowa, a mnie znowu, od razu się chce;). Jak nic Wojtas studiował cheevarozofię. Wie, jak mnie podejść.
No i teraz o tej siłowni. Pomknęłam TEORETYCZNIE do mojego ulubionego Zdrofitu (na Woli), ale jak usłyszałam, że rower se mam zaparczyć na zewnątrz (wersja dla Podkarpacian - NA POLU), to mnie – delikatnie sprawę nakreślając – blady chuj strzelił. Wyrzekłam, że nie mam AKURAT, PRZEZ PRZYPADEK NIESZCZĘŚLIWY zapięcia i co nam pani zrobisz.
Zaparkowałam w klubie („ale tylko dzisiaj, dobra? Bo szef się wkurza na to”).
Co to za kurwa szef klubu sportowego, któremu przeszkadza suchy i nieupierdolony rower??
No to się więcej nie zobaczymy.
Jeśli, warszawiacy, znacie jakiś klub sportowy, w którym rowery się szanuje, dajcie namiar. Bo o Centrum Olimpijskim, gdzie mieści się inny Zdrofit nie powiem więcej poza „kurwa mać, stojaki-wyrwikółka i to na jakimś wypiździewie pod ogrodzeniem i poza dostępem kamer”. Centrum Olimpijskie. Rozumiecie.
Ży-A-Ly.
Niby mam pod nosem Pure, ale ich ceny za karnet zrozumiem tylko wtedy, jeśli zrobią RATATUJA na posiłek po ćwiczeniach, który będzie można spożyć, będąc wachlowanym przez Johnny’egp Deppa. Mam też Fit&Fun;, ale stamtąd kiedyś – po zaparczeniu Centka w stojaku – wróciłam, prowadząc bicykl, bo w oponie, już w domu, znalazłam w ogóle niesubtelne nacięcie. Poza tym tam zbiera się kwiat dresiarstwa bródnowskiego i odbywa się tam coś, co mnie na siłowni najbardziej wkurwia – niepilnowanie własnej dupy, tylko lampienie się po innych, ile haczyków NAJKA mają na garderobie.
Szukam zatem klubu nadal.
Zaprawdę powtarzam Wam, KUOOOOOCHAM Wojtka, nie ma to-tamto.
Dane wyjazdu:
25.61 km
0.00 km teren
01:12 h
21.34 km/h:
Maks. pr.:42.60 km/h
Temperatura:3.0
HR max:166 ( 84%)
HR avg:129 ( 65%)
Podjazdy: m
Kalorie: 562 kcal
Bym se zrobiła wpis o Świętach, ale
Wtorek, 27 grudnia 2011 · dodano: 29.12.2011 | Komentarze 6
ale nie zrobię, bo chcę wstawić foty, ale nie wstawię, za co podziękujcie mojemu blukonektowi. Oj, żebyście widzieli, z jaką nienawiścią na niego patrzam. Na tego modema-srodema. Jak na adwersarza jakiego. Jak Putin na rakiety.Na razie hoduję gila do kolan, zdycham z niewydolności płucotchawkowej, co jednakowoż nie oznacza, że na rower sie wsiadam. Wsiadam.
W zasadzie to chyba właśnie załatwiłam się podczas świątecznych ekskursyj, bo o ile u mnie, na dole, śnieg topniał, upał ZELŻYWAŁ, o tyle tam, gdziem się wspinała, mróz CZYMAŁ jak Radzieccy Kaliningrad. I Tajlandia prostytutki. Ale o tym poczytacie, Kochanieńcy, jak JAKIMŚ CUDEM rozpierdolę system.
A dzisiejsza lekcj... yyyy... tfu! notatka dotyczy tego, jak se już dnia powrotnego zaczęłam gilowo umierać zaraz po tym, jak zjechałam do stolicy i jak już wyprowadziłam się ze wszystkiemi mojemi gratami z byłej pracy. Nieocenione ku temu okazały się Karolyna i jej Landryna, w którą to zapakowałyśmy wszystko, com zachomikowała w biurze przez te OSIEM kurwa mać lat pracy.
Niestety DYSKU CEDE, na który nagrały się jakies nastolaty łaknące zrobić karierę w biznesie muzycznym, a śpiewające o tym, że są A, A, A KŁINS OF DE PARKET, EEEEEEEEEEEE, nie znalazłam. Strasznie nad tym boleję, bo zamierzałam zniszczyć Wam tym nagraniem psychę.
No i o. Wieczorkiem zjebaniusieńka, ale zgodnie z rozkładem pojechałam na siłownię. Wiosełka jakoś wyjątkowo łakomie na mnie spoglądały.
Myślałam, że w stolicy będą większe pustki. Ale ROWERZYZDY nie spotkałam ani pół.
A, A, A KŁINS OF DE PARKET, EEEEEEEEEEEE
Dane wyjazdu:
41.23 km
0.00 km teren
02:05 h
19.79 km/h:
Maks. pr.:46.40 km/h
Temperatura:-2.0
HR max:166 ( 84%)
HR avg:130 ( 66%)
Podjazdy:201 m
Kalorie: 975 kcal
Takie świętowanie to ja rozumiem
Niedziela, 25 grudnia 2011 · dodano: 29.12.2011 | Komentarze 30
Jedyna słuszna decyzja to była. Zabrać ze sobą na Święta rower. Wczoraj, czyli w wergilię lub też w wigilię odpoczęłam, na rower nie wyjszłam, nie było tak zwanego czasu, nie podejrzewałam się, że raz, że przyznam się do tego, że będę potrzebowała odsapnąć (test wydolnościowy mnie skatował psychicznie), a dwa, że to wcielę w życie. Korciło mnie BARDZO dojechać na moją wiochę z dworca Rzeszowa rowerem, ale. Uparli się, że mnie odbiorą. No dobra.Odpuściłam jazdę w wigilię też dlatego, że spałam może w sumie trzy godziny (pana autobusa miałam o piątej rano, a wstać na niego musiałam najpóźniej o 3:30), a wiadomo, że jak się ma konieczność wstania rano, to się człowiek wybiera spać jak najpóźniej i do tego jeszcze do ostatniej chwili nie może zasnąć. Skutek tego był taki, że… o, matko, jak ja się CHUJOWO czułam!
Pan KEROWCA autobusu zobaczywszy mój pakunek wyrzekł jedynie:
A CO TO, ŻYRAFA??
Nie, kurwa , czołg wiozę. Skompresowany w rar-ze. A to jeszcze spakowałam w ZIPie. Czyli w dużym trytycie.
Słuchejta – oficjalnie tego nie powiedziałam, ale potrzebowałam luźnego dnia, bez żadnego sportu. Zatem, uznajmy, że jestem leniwa locha i to właśnie dlatego nie ruszyłam się na rower W MOJE IMIENINY, małe fiutki.
Dziś zaś wszystko stało mi naprzeciw. W tym przychylnym naprzeciw, czyli frontem do klienta. Pogoda to raz. Leżący tu śnieg (hurrey!) zaczął topnieć (kyrwa, niestety), ale było w miarę sucho. Wiało jak sam skurwenson, ale jak wsiadłam na rower, jak już poczułam te podjazdy w nogach, to nawet na ten jebany wiatr się cieszyłam.
NIECH ŻYJE MASŁO! (niech żyje!)
Obadałam mapę w taczfonie, bo jakoś nie przyszło mi do głowy nabyć analogową, posłuchałam wuja, Dylem zwanego, gdzie i jak jest luźno, gdzie jest pod górę, gdzie się wypłaszcza, oraz o której obiad i mając w głowie zarysowany wstępny plan, żegnana rodzinnym niezrozumieniem (nie chce siedzieć przy stole. Nie chce żreć. Zimno. A ona idzie. GUPIA jakaś, albo co najmniej DZIWNA), ruszyłam se, by zza winkla zmierzyć się z pierwszym sztywnym podjazdem.
Pojechałam bowiem na Siedleczkę (cały czas jednak mówi mi się w myślach, że na Siedleczki, takie Siedleczki-Manieczki). Znak drogowy oznajmił mnię jedenaście procent nachylenia. Fok jeh.
Jeszcze w Sieteszy obfociłam staaaare, bielone wapnem chaty, które strasznie mnie jarają (może dlatego, że jara mnie słowo SIEŃ) , tu wrzucam tylko kilka zdjęć, ale telefon mam nimi zapchany. Uwielbiam te małe okienka, krzywe dachy, walące się drzwi i NA PEWNO sień ze skrzypiącą podłogą. Chętnie bym wlazła do takiego domku, dała się ugościć jakimś tłuuuustym żurem, napoić bimbrem i posłuchać, jak to DRZEWIEJ bywało.
Kurna, to się nazywa chata© CheEvara
Stara chatyna na górce© CheEvara
A ta jest nawet zamieszkana!© CheEvara
Zobaczyłam ten domek i poczułam się zaproszona na bimberek© CheEvara
Taką chałupę se właśnie kupię. I będę palić w piecu kaflowym. I zalegnę na wersalce, która będzie skrzypieć, będzie się zapadać, ale będzie okrutnie bezczelnie wygodna.
Odprowadzana niedowierzającymi spojrzeniami wracających ze-e mszy ludzi (kosmita! W kasku! W jakichś takich ubraniach dla tych… no… PEDERASTÓW!) z Siedleczki skręciłam na Kańczugę, gdziem doznała rozczarowania, bo mię się wypłaszczyło. I jakby ten wicher zaczął być bardziej wkurwiający. Powzięłam prostą decyzję. No to ziu na Łańcu
t (chciałam, żeby się zarymowało).
O tam o, fajnie białO!:)© CheEvara
Dyl mię namawiał na to, żeby podjechać Husów, bo warto, gdyż droga jednocześnie i równiutka i pusta, nikt tędy raczej do ŚFAGRA nie będzie jechał, wstępnie i uprzednio najebany u teścia lub świekry (zajebiste słowo), a podjazd długi (cętkowany nie, ale kręty i owszem). No to i tam wylądowałam. Zawróciwszy wcześniej do Sieteszy, tuż obok pozostałości zespołu pałacowo-parkowego, odrestaurowanego i należącego do tej samej matrony, która posiada centrum handlowe w Rzeszowie. Sam pałacyk jest niedostępny, bo własność prywatna, ale przed posesją pozostawiono oryginalny kawałek muru. Szkoda tylko, że aby się do niego dostać, trzeba nauczyć się latać ponad ogrodzeniem.
No to srał was pies, jak to się mawia na Podkarpaciu. Jadę na Husów. Prawdą jest, co Dyl rzekł. Jest odjazdowo PODJAZDOWO. Mijają mnie może dwa samochody i robią to tak, że o mało nie lądują w rowie po lewej stronie drogi. Nie no, chłopaki, po co tak się poświęcać, przywykłam do prób zabójstwa.
Niby niewinnie równo...;)© CheEvara
Ten się nie odważył, ale czaił się mocno© CheEvara
Po prawej mam zajebczy las, korci mnie, żeby wbić się w teren, ale raz, że nie mam mapy (klasyka), dwa, że pada mi telefon, a razem z nim giepees, trzy – kompletnie nie posiadam orientacji i tylko wjadę w krzaki, a przestanę nawet czaić, skąd w nie wjechałam, olewam więc teren i jadę w górę, korzystając z niesamowitej okazji na wysprzęglenie w ryj dwóm napierdalającym za mną szczekliwym kundlom. Moja miłość do zwierzątek kończy się po około dwóch minutach od momentu, kiedy taki mały posraniec zaczyna za mną biec, ujadając wrzaskliwie i nawiązując kontakt z moimi butami. Pierwszy strzał z spd-a ledwie zasrańca obszedł, dopiero drugi kop uruchamił jego pogmatwane zwoje.
Ale dzięki sierściuchowi nie zauważyłam, że kończę właśnie podjazd i znajduję się na tak zwanym szczycie, skąd rozciąga mię się zacny widok na ośnieżone pogórze rzeszowskie.
Trochę zimy, trochę industrialu© CheEvara
W oddali rezerwat Husówka© CheEvara
Moja fantazja w pstrykaniu fot TACZFONEM skutkuje tym, że pada mię bateryja, a wraz z nią i nagrywana mapa i w ogóle mapa, no i kontakt z moim zdalnym Wisławskim, czyli Dylem, do którego mogłabym W RAZIE CO (jak to się mówi) zadryndać.
Na czuja zatem – gdy docieram do tak zwanego rozstaju dróg (gdzie przydrożny… a nie, to będzie jutro), zjeżdżam w dół, bo skorom podjechała, to i muszę zjechać do mojej wiochy. W Markowej wbijam jeszcze na przykościelny cmentarz, wiedziona znakiem, że do grobu rodziny Ulmów to właśnie TĘDYK. Dyl mi cuś napomknął o tym, że Hitlerowcy rozstrzelali całą rodzinę (rodzice + piątka dzieci plus szóste w brzuchu) za przechowywanie Żydów. Przed cmentarzem zagajam jakąś starszą panią, czy może mnie tam, do mogiły doholować i trafiam w dziesionę. Starsza pani jest krewną tamtej zabitej rodziny, zatem opowiada mi DOSŁOWNIE wszystko. Oprowadza nawet po mogiłach innych zamordowanych Polaków, którym przyszło do głowy ryzykować życie ukrywaniem Żydów.
Na koniec jeszcze pokazuje mi grób wujka, bezpośredniego świadka egzekucji wykonanej na Ulmach, któremu Niemcy nakazali wykopać dwa groby – dla Ulmów i dla siebie. Nie bardzo zrozumiałam, jakim cudem ocalał, ale prawdopodobnie dlatego, że miał nieść wieść po wsi, że ratowanie Żydów po prostu nie kalkuluje się.
Dziękuję kobietce i spylam na Sietesz, gdzie jeszcze zajeżdżam do źródełka Św. Antoniego (tego z Padwy). „Wieść gminna niosła, że tymi polami przed setkami lat przechadzał się święty Antoni. Chciało mu się pić i usiadł na jednym z kamieni. Uderzył laską i wytrysła z niego woda” [zbicie słów ‘laska’ i ‘wytrysła’ strasznie mnie zaniepokoiło;)]. Tak mówi oficjalne info, acz mój zgryźliwy wujek stwierdził, że ów święty normalnie nigdy dupy nigdy do Europy nie ruszał, a tu nagle, proszę, bęc, se pojechał do Sieteszy…:D
Oto i i źródełko. Po Antonim ani śladu, nie wyszedł z chlebem© CheEvara
Mogę uznać, że to cud i moje nawiedzenie tego miejsca niosło za sobą skutki magiczne. Nie wiem bowiem, SKĄD Dyl wiedział, ale w drzwiach zostałam powitana piwkiem.
No jak nic cud.
Dane wyjazdu:
30.41 km
0.00 km teren
01:21 h
22.53 km/h:
Maks. pr.:33.50 km/h
Temperatura:-2.0
HR max:157 ( 80%)
HR avg:129 ( 65%)
Podjazdy: m
Kalorie: 505 kcal
No i macie, coście chcieli
Wtorek, 20 grudnia 2011 · dodano: 20.12.2011 | Komentarze 10
I się doczekałam. Nie, żebym strasznie tęskniła, ale jak już zaczęło tak sobie śnieżyć, tak gęsto, miło i leniwie, no przyznam, że klimatycznie, to pobimbrowałam porą wieczorową na rower. A raczej rowerem na siłownię. Pora ku temu beznadziejna, bo na siłce byli dziś wszyscy, a na pewno wszyscy ci, których nie było w centrum handlowym. Byłam jednak chamem ostatnim i cymbałem brzmiącym. Z trudem przychodziło mi niezważanie na nikogo i nieustępowanie, ale dzięki temu wyrobiłam się w czasie i mogłam przybyć na czas, by przelotnie spotkać się z moim od-toruńskim ulubieńcem, Wierzbą, który wraz z dziecięciem swym Polskę przemierzał przedświątecznie, a którego trenażerową oponkę miałam zgarażowaną ja.Szkoda, że mieliśmy tylko chwilę, bo gada się świetnie i GIEMBY to nam się nie zamykają.
Myślałam, że śnieg mnie wkurwi, ale zasuwało mi się miodnie i cudnie, i tylko parę razy rzuciło mnię chybotliwie. Bardziej od opadu wkurwiają mnie stuki z okolic suportu, które MOGŁYBY zwiastować śmierć łożysk, acz mam nadzieję, że to tylko oznaka syfu w mufie. Z tym se jeszcze poradzę.
Wypiszę Specowi małe skierowanko na czyszczonko, sama je nawet zarespektuję, a zatem sama zalecenia wykonam.
Ale zanim wypiszę, to się nasłucham tego cholernego pukania.
Zgłośniłam zatem ja muzę, zaklęłam szpetnie, zgłośniłam jeszcze raz i nawinęłam do domu.
Frajdę z tej pierwszej zimowej jazdy miałam pierwszorzędną, BYĆ MOŻE za sprawą tego, że to była jazda NA ROWERZE, a ta mnie jara w okolicznościach każdych:).
No i dziś te wszystkie LAMPICZKI nowoświatowo-starówkowe MIĘ się w tej białej scenerii podobali.
Ukrywać jednak nie będę, że zimę wolę w tym wydaniu, jakie mieliśmy w ciągu dnia. Lekutki mrozik, pełne słońce. Lajkit.
Mocno rozważam kupienie jeszcze w tym roku całego napędu do ściganta. Ceny w dwa tysiące dwienatcat mają być bardziej niż chore.Ja tu widzę niezły burdel i kosztową schizofrenię, siostry. Wyście zwariowały, boście chłopa dawno nie miały!Wyglądacie mi na mocno poczeszczałe. Lub nie. Sama nie wiem.
Aaaaaa! Długo nie pisałam, ale nic się nie zmieniło. KUOOOOOCHAM Wojtka Marcjoniaka!:)
Kategoria całe goowno, a nie dystans;), nocna jazda też;)