Info
Ten blog rowerowy prowadzi CheEvara z miasteczka Warszawa.
Mam przejechane 42260.55 kilometrów w tym 7064.97 w terenie.
Jeżdżę z prędkością średnią 20.79 km/h i się wcale nie chwalę.Więcej o mnie.
Moje rowery
licznik odwiedzin blog
Wykres roczny
Archiwum bloga
- 2015, Styczeń5 - 42
- 2013, Czerwiec5 - 9
- 2013, Maj10 - 24
- 2013, Kwiecień11 - 44
- 2013, Marzec10 - 43
- 2013, Luty4 - 14
- 2013, Styczeń4 - 33
- 2012, Grudzień3 - 8
- 2012, Listopad10 - 61
- 2012, Październik21 - 204
- 2012, Wrzesień26 - 157
- 2012, Sierpień23 - 128
- 2012, Lipiec25 - 174
- 2012, Czerwiec31 - 356
- 2012, Maj29 - 358
- 2012, Kwiecień30 - 378
- 2012, Marzec30 - 257
- 2012, Luty26 - 225
- 2012, Styczeń31 - 440
- 2011, Grudzień29 - 325
- 2011, Listopad30 - 303
- 2011, Październik30 - 314
- 2011, Wrzesień32 - 521
- 2011, Sierpień40 - 324
- 2011, Lipiec34 - 490
- 2011, Czerwiec33 - 815
- 2011, Maj31 - 636
- 2011, Kwiecień31 - 547
- 2011, Marzec36 - 543
- 2011, Luty38 - 426
- 2011, Styczeń37 - 194
Wpisy archiwalne w kategorii
krajoznawczo
| Dystans całkowity: | 3879.74 km (w terenie 1733.04 km; 44.67%) |
| Czas w ruchu: | 215:34 |
| Średnia prędkość: | 18.00 km/h |
| Maksymalna prędkość: | 1297.00 km/h |
| Suma podjazdów: | 31376 m |
| Maks. tętno maksymalne: | 184 (95 %) |
| Maks. tętno średnie: | 164 (85 %) |
| Suma kalorii: | 106918 kcal |
| Liczba aktywności: | 60 |
| Średnio na aktywność: | 64.66 km i 3h 35m |
| Więcej statystyk | |
Dane wyjazdu:
52.91 km
32.00 km teren
02:35 h
20.48 km/h:
Maks. pr.:33.61 km/h
Temperatura:
HR max:179 ( 91%)
HR avg:144 ( 73%)
Podjazdy: m
Kalorie: 2129 kcal
No i o. Po formie!;)
Środa, 5 czerwca 2013 · dodano: 27.06.2013 | Komentarze 1
,,To co mam, to co mam…… to do PRANIA…
Tego mi nie zabierze nikt!”
A tak se nuciłam przed wyjściem na rower.
Wrzucałam bowiem do pralki usyfione sprzątaniem w garażu odzieżowe imponderabilia.
A Wam teraz powiem, co się okazało podczas tego sprzątania.
ZNALAZŁAM jeden z moich rowerów! Fulla znalazłam!
No dobra, to też powiem, jak wyglądało sprzątanie w garażu. Przestawiliśmy rzeczy z miejsca A do miejsca Ą. Dość zatem blisko położonego, ale wystarczyło, żeby rower znaleźć.
Dobrze, że go znalazłam, bo parę dni później zadzwoni do mnie izka i zaproponuje mi tysiączek za przejechanie się nim;).
Jak już z tego roweru zdmuchnęłam pyłek z piłowanej w garażu płyty o-es-be (nie powiem, kto zrobił zajebiste podium na zawody w Jabłonnie!), pomyślałam, że ja też chcę mieć miękko na korzeniach.
Niniejszym OBAMY: Niewe i ja pojechali do Kampinosu na fullinach.
Z grubsza plan na ten przelot był prosty. Ponieważ po wczoraj Niewe powinien dziś odpocząć, tym bardziej, że w sobotę katuje się na Bike Oriencie, mnie mój full w tym wydaniu bardzo pasował.
Nie zapsierdalamy dziś – pisnęłam błagalnie, dobrze wiedząc, że na FSR-ze mogę orać maksymalnie DWAJŚCIA OSIEM na godzinę.
Drugi plan był taki, że unikamy wody i błota. Ma być lajtowo.
I było. Tyle że ja snułam się gdzieś daleko za Niewe. Gdyż zaczęłam umierać na odcinku pleców. Od punktu „Łopatki” do punktu „Zakończenie Pleców Szlachetnej Nazwy”.
Z grubsza już po kwadransie byłam człowiekiem, który – jak mówi Niewowe dziecię – UMARNĄŁ.
I po frajdzie było.
No dobra, na korzeniach było fajnie, na zjazdach fajniej, a już na korzenistych podjazdach (które – gdy je robię na sztywniaku – odkrywają moją leszczową naturę) najfajniej. Wszystkie te sekcje przechodziłam OGROMNĄ ręką.
Moje tempo jednakowoż było takie, że mogłam śmiało po drodze wypatrywać grzybków.
I wypaCZyłam mnogo kureczek, któreśmy to w akompaniamencie jęku komarów wydarli z podłoża. Zostawiając te najbardziej mikre, żeby podrosły i czekały na nas następnym razem.
Na tym zakończyłam swoje podobanie się tej wycieczki, bo pogrążyłam się we własnym plecowym bólu i w upokorzeniu niekorzystną do szybkiej jazdy geometrią fulla.
Jednak aż tak bardzo KOPYTA MI NIE WALO, skoro snuję się w terenie daleko za Niewe.
Okazałam się typowym Mazoviakiem, który na płaskim popindala, a w terenie się trzepie i zamula:).
Ale i tak fajnie, że w las wybraliśmy się.
Komary też się cieszyły!
P.S. Wpis Niewe z tej wycieczki jest moooocno inny;)
Kategoria >50 km, fullik, krajoznawczo, we w towarzystwie
Dane wyjazdu:
27.17 km
3.00 km teren
01:04 h
25.47 km/h:
Maks. pr.:42.20 km/h
Temperatura:10.0
HR max:165 ( 84%)
HR avg:129 ( 65%)
Podjazdy: m
Kalorie: 761 kcal
Niewe był tajemniczy, ja się rozwolnię
Niedziela, 28 kwietnia 2013 · dodano: 05.06.2013 | Komentarze 6
Wpisowo, rzecz jasna;)Idea była taka, żeby ruszyć dupy. Żeby zrzucić z siebie ładne fatałaszki, które w celach biznesowych musimy wdziewać. Żeby wyglądać jak należy, czyli jak ROWERZYZDA.
A do tego Niewe obiecał mi suchość nad suchościami, proszę towarzyszy.
Obiecywać to my, a nie nam, TOWARZYSZU!;)
Było na początku po jego myśli i podług obietnic. Ominęliśmy wyględowski OFROŁD, gdzie jeszcze zalega pozimowe (JA JEBIĘ, piszę to w czerwcu i ciągle nie wierzę, że ta dziwka zima tyle tu siedziała) BE-ŁO-TO.
Użyliśmy asfaltów ku STANISŁAWOWU;)
Stamtąd wykręciliśmy na Trakt Królewski, szczęśliwie po DWÓCH latach robót z rodzaju wod-kan łatany w zakresie zalania dziur asfaltem.
Jak nic, zaraz będą tam kładli gaz i będą ryć od nowa, bo roboty za publiczny PINIONDZ nigdy się nie kumulują.
W okolicach Koczarg Niewe użył spontanicznego szutrowego skrótu i tym sposobem, hyc, hyc, hyc, orając w błocie - TAK, W BŁOCIE!!! - przedostaliśmy się do Umiastowa, w okolice pięknego, stylowego osiedla, na widok którego pękają oczy oraz pierdzące żyłki na czole, jeśli ktoś posiada.
A w ogóle to piękny brytan obszczekał nas w okolicach apartamentu Dextera Morgana!
Aha, jeszcze pogoda: Pięknie, nieliczne zachmurzenia. Ale w Brazylii, kurwenson jej mać!
Kategoria krajoznawczo, we w towarzystwie
Dane wyjazdu:
80.95 km
20.00 km teren
05:02 h
16.08 km/h:
Maks. pr.:0.00 km/h
Temperatura:9.0
HR max:170 ( 86%)
HR avg:117 ( 59%)
Podjazdy:1193 m
Kalorie: 2644 kcal
Razem niepełnym gazem
Niedziela, 21 kwietnia 2013 · dodano: 05.06.2013 | Komentarze 8
Nade morze.Co bolało Niewe, napisał on sam.
Nie było jednak wariantu takiego, żebyśmy przez to nie jeździli i na przykład nad morze nie pojechali.
Nie wchodził w grę.
Mnie na przykład po wczoraj bolały nogi. I to też nie był powód, dla którego nie można popedałować znów.
Z grubsza kierunek obraliśmy ten sam, co ja wczoraj. W grę wchodziła też ponowna integracja z Faścikiem. Z klifami i TPK też.
Wobec tegoż jak tylko RANO pożegnaliśmy Dżulię, Radka i Janeczka, którzy opuszczali bazę, poleźliśmy na lody, po czym SKORO ŚWIT, bo już o dwunastej posadziliśmy tyłki (niektóre obolałe) na rowery.
To i tak – jak na nas – było bardzo sprawnie.
Pojechaliśmy innymi dróżkami niż ja wczoraj po to, by szybciej wbić się do TPK. Po drodze minęliśmy – o czym z niesmakiem u siebie wspominał Niewe – wyremontowany grób rodziny Gralathów, który otacza wcale nie wyremontowany, a rozpiżdżony w drobny maczek cmentarz ewangelicki. Czyli wystarczyło na grobowiec, a na resztę nie. Na drogę wiodącą do niego też nie, bo jest usypana – bardzo elegancko – z gruzu i innego budowlanego syfu. Niewe nawet nie chciał zrobić zdjęcia dokumentującego, ale ja poguglałam i se można popaczeć, jaki to żal TU.
Nie było zatem czym się delektować wzrokowo, pojechaliśmy więc dalej. W TPK zeżarła nas troszeńkę zazdrość, bo pojeździć jest tu gdzie, w obie strony. I nie chodzi mi ani o prawo ani o lewo.
Zaś w okolicy Sopotu oboje poczuliśmy się, że jesteśmy HUNGARY.
Że JEDLIBYŚMY.
Poszliśmy tropem staropolskiego przysłowia, które mówi, że jak jest ochota, to i PIZZA kota wyłomota i znaleźliśmy się w knajpie, która…
Która umie wkurwić.
Tym, czego Che nie lubi, są miejsca z zadęciem i sztucznie dołożoną tezą.
Knajpa sili się na włoską, co sprowadza się do tego, że między stolikami zapieprza kurcgalopkiem niejaki FRANCZESKO i w ramach obsługi zbywa gości fachowym „Już, już”. Być może mówi to nawet z włoskim akcentem.
No ale przynajmniej lata jak w dupie zasolony i chociaż markuje robotę.
Pozostała obsługa składa się zaś… wcale nie z Franczesek, a raczej z nabzdyczonych franc, które naówczas snuuuuuły się jak flanelowe ściery i bardzo pilnowały tego, żeby przypadkiem nie zainteresować się o jeden stół za dużo.
Enyłej.
NAJSAMWPIERW zjedliśmy jakąś całkiem niezłą zupę, na którą czekaliśmy ponad kwadrans. A gdyśmy chcieli doczynić, bo zupa to jednak zbyt kuso, i uznaliśmy, że skoro ta pizza tego kota wyłomota, zamówiliśmy pizzę.’
- Ale cziekamy długo, tak? – ostrzegł FRANCZESKO.
- Ile to długo? – zapytał Niewe, na początku pomyślałam, że PODCHWYTLIWIE;).
- 40 minut – usłyszeliśmy i nie spodobało się nam to.
- No to NOŁ, FENKUŁ – powiedzieliśmy wyniośle, jeszcze nie ustaliwszy w jakim to języku.
Wylogowaliśmy się. Ale żołądki nadal grały takty głodowego mazurka.
Wpadliśmy zatem na pomysł, żeby zamówić pizzę na wynos.
I ten sposób polecam.
Bo na pizzę do wzięcia na wynos czeka się 10 minut (według zeznań obsługi), a w praktyce jakieś 7.
A jak się siedzi w lokalu, trzeba odsiedzieć te pół godziny więcej.
Zmyślne.
Pizzę wzięliśmy nad morze z zamiarem skonsumowania jej z jedynym słusznym widokiem. Była - muszę z żalem przyznać – świetna. Z żalem, bo lubię narzekać na wszystko po całości, skoro już narzekam;).
ZAKAŃCZAM pizzę. Całkiem dobrą pizzę!© CheEvara
Na tęże konsumpcję spóźnił się Faścik, bo zjawił się dokładnie trzy sekundy po tym, jak ostatnie kęsy wylądowały nam w brzuchach.
Wszak inne staropolskie przysłowie mówi, że KTO SIĘ SPÓŹNIA, TEN NIE JE.
A spóźnił się pewnie przez te przewymiarowane koła w tym swoim modnym rowerze.
Nie było tam, na tej plaży najcieplej. A może to my byliśmy ubrani nie najlepiej. Szczękając zębami, zintegrowaliśmy się z Faścikiem, który bardzo przekonująco odmawiał picia z nami sakramentalnego Kasztelańskiego, o którego to – co jest logiczne przecie – postaraliśmy się w sklepie. A tak odmawiał, że po „pij, nie pergol” WYPIŁ.
Taki szacunek do ludzi stolicy to ja ABSOLIMĄ rozumiem.
Ponieważ zaś nic niestety nie trwa wiecznie, a puszeczki pustoszeją szybko (jak po przejściu jakiegoś PUSTOSZA MUZEUM;)), należało pojechać w teren.
Na klify nas Michał zaciągnął. Oto dowód:
To zdjęcie miałam wrzucić, bo Niewe nie wrzucił;)© CheEvara
A po małej orce na tymże terenie, Faścik odprowadził nas do gdyńskich rogatek, po czym sami jęliśmy orać ku Kolbudom.
Opadały z nas w trakcie siły bardzo, co poskutkowało jednym reanimacyjnym przystankiem pod CEPEENEM, gdzie – jak się okazało – zajeżdża lokalna najlepsza galanteria.
Jak na przykład wygolony do zera rosły młodzieniec w niebieskich spodniach dresowych, puchowej czarnej kurtce i GUMOFILCACH.
I te spodnie miał wpuszczone w gumofilce. Kurtkę może by i upchał w spodnie, ale była za krótka. Albo te spodnie miały zbyt niski stan.
Niezgorsza – jak to mówią – stylówa.
W każdym razie temu panu wypadł po tankowaniu wlew paliwa. Nie klapka. Cały wlew.
Po tym, jaki dźwięk z siebie pan wydał, gdyśmy mu zwrócili uwagę, żeby se nie zgubił, jesteśmy utwierdzeni, że człowiek i małpa to naprawdę bliscy sąsiedzi.
Zaś jego dziewoja zakupiła w tym czasie wódkę i dwa piwka. Niedziela wszak;)
No i o.
Godzinę później byliśmy w bazie.
A o tym, jak bardzo Niewe z Radkiem wczoraj zapsierdalali podczas Harpagana, niech świadczy to, że Niewe wczoraj NIE ZAUWAŻYŁ, że przekraczał na koniec rondo, a przy tym rondzie był kolbudzki wielki świat, czyli Tesco i Rossman.
Zauważył je dopiero teraz.
Dużo w górę dziś nam wyszło.
Lubię.
Kategoria >50 km, krajoznawczo, we w towarzystwie
Dane wyjazdu:
99.99 km
15.00 km teren
05:17 h
18.93 km/h:
Maks. pr.:1297.00 km/h
Temperatura:9.0
HR max:178 ( 90%)
HR avg:133 ( 67%)
Podjazdy: m
Kalorie: 3372 kcal
Też chciałam mieć rowerowy dzień
Sobota, 20 kwietnia 2013 · dodano: 04.06.2013 | Komentarze 2
Gdy inni na Harpaganie męczą się.Ponieważ jestem wielce zajebista (mówią już o tym nawet na Diskałery), Niewe nawet nie brał pod uwagę opcji, że – mimo, iż nie startuję na Harpie (z bardzo prostego powodu: BO NIE) – że ja w tamtejsze rejony razem z nim nie pojadę.
No dałam się namówić. Może nie tak bardzo jak znana z Euro 2012 Natalia Siwiec do reklamowania serum do wybielania odbytu, ale dałam.
Zabraliśmy też Janeczka i wybyliśmy w rejony Kaszubo-Pomorza. Do Kolbud, znanych na całym świecie.
Przecie.
O tym, jak chłopaki, czyli Niewe, Radek i Janeczek zniszczyli wieczorem przedstartowym swoją formę, nie będę pisać;).
Bo ja przy tym byłam, w tym uczestniczyłam i odczułam to nazajutrz, kiedy rano pobiegłam na początek… biegać.
Zarżnęłam się okrutnie, co potem Faścik fachowo nazwał BOMBĄ. Wcale to kuźwa nie była taka bomba. Masakracja REJCZEL;).
No właśnie Faścik (choć ponoć już nie Faścik, bo z BS-a się wypisał i smaruje – a raczej NIE smaruje – teraz na Wordpressie). Zagaiłam go na okoliczność tego, że grasuję w okolicach i chętnie uwidzę jego – miałam nadzieję – stęsknioną mordę.
Poszedł na to.
Umówiliśmy się, że zjedziemy się w okolicach Chwaszczyna, do których ja niesprawiedliwie orałam PODE WIATER.
Umówiliśmy się, że ja zajadę ze swych stron, on ze swych, a potem się zobaczy.
Czyli, że potem pojedziemy po Puchatego. Też już WYBAJKSTATSIONEGO.
Zastrzygłam uszamy, bo sentyment to ja do nich mam.
Zabrałam mapę i opłotkami, całkiem urokliwymi, jęłam, pedałując, przybliżać się w tamte rejony.
Takie dróżki lubić Che© CheEvara
Faścikowi dojazd poszedł lepiej, bo miał wiatr w plecy, skutkiem czego spotkaliśmy się za Baninem (czyli dla mnie wcześniej). Tenże Faścik przyjechał na jakimś dziwnym rowerze, ponoć modnym teraz. Koła miał jakieś takie przewymiarowane;).
No ale przyjechał. I natenczas, terenem jęliśmy zdobywać Gdynię, a raczej próbowaliśmy, bo Faścik, jak na miejscowego przystało, nie bardzo mógł trafić w tak zwany skrót.
Tak szukaliśmy, że szczać trzeba było. Jeszcze dobrze nie przyjechał, a już oddalił się do Richarda SIXONA:
Faścik oddał naturze to, co krył w sobie© CheEvara
W końcu JAKOŚ dotarliśmy do Gdyni pod dom Puchacza.
Tenże ogarnął się całkiem sprawnie i już po chwili byliśmy w wymagającym TPK.
Następnego zdania proszę nie czytać i nie odnotowywać w annałach.
UMIERAŁAM, NIE NADANŻAJĄC.
Na podjazdach zdychałam. A oni se jechali jakieś takie leniwe pyk pyk.
No w dupę kuny!
Potem jeszcze przeciągnęli mnie na klify, gdzie owszem, było widokowo widowiskowo, ale tam też umierałam.
W tak zwanym odwecie przybył mi Puchaty, bardzo ludzko intonując, że on to by chciał usiąść i pogadać, a nie tak zapieprzać.
KUOCHAM CJE, Puchaty!
Tak więc po serii zdjęć:
Chciałam zobaczyć fiordy, ale dziś dostępne były tylko klify© CheEvara
A ten Pan też już nie pisze na BS, tylko dał dyla gdzieś indziej. Ale dalej jest zajebisty;)© CheEvara
udaliśmy się do Sopotu na poszukiwania dogodnej miejscówki, by uzupełnić płyny. Tu spontanicznie ustaliliśmy, że w sklepie należytym pobieramy piweczka i czmychamy z tym w teren poleżeć na słoneczku i posłuchać wróbelka. Nie sposób inaczej!
Za rzadko się widzimy, żeby pić razem HERBATĘ!© CheEvara
Niniejszym udało nam się pokrótce zapdejtować wieści o sobie.
Ale ja już chciałam czmychać, by zdążyć na Niewowy wjazd na metę Harpagana.
Faścik był pięknie uprzejmy i odprowadził mnie do samych Kolbud. Troszeczkę przy tym pogawędziliśmy, troszeńkę pooraliśmy pod wiatr.
Na wjazd Niewe na metę spóźniłam się o 10 sekund. Wszystko przez to, że pobierałam z bazy noclegowej dla niego reanimacyjne piwko, a Faścik gadał przy tym przez telefon i słabo reagował na ponaglenia. Więc jakiekolwiek PRETENSZYN proszę do niego;).
Tak to!
Aaaaaa, jakem cięła w Lniskach do przekroczenia krajowej siódemki, to jakieś ludzie w samochodzie jadącym z naprzeciwka czynili mi fotę. Jak niedźwiedziu jakiemuś! Taka to jestem okazała (jak ryję pod wiatr, z językiem nigdzie indziej jak w bucie).
O tym, jak Niewe z Radkiem zajebiście na Harpie pocisnęli, ten pierwszy zdążył już napisać.
Jestem PRAUD z niego;).
Chyba się potem bardzo zintegrowaliśmy. Nie pamiętam;)
I fajnie było Faścika i Puchacza zobaczyć.
Kategoria >50 km, krajoznawczo, we w towarzystwie
Dane wyjazdu:
44.57 km
12.00 km teren
02:03 h
21.74 km/h:
Maks. pr.:42.40 km/h
Temperatura:22.0
HR max:162 ( 82%)
HR avg:131 ( 66%)
Podjazdy: m
Kalorie: 1267 kcal
Myślałam, że o ten jeden wpis jestem w mniejszym zadzie
Czwartek, 18 kwietnia 2013 · dodano: 04.06.2013 | Komentarze 6
A jestem w większym. O ten jeden. A całkiem podobny do wczorajszego.Znów asfalciliśmy, znów w dobrym tempie. A nawet udało mi się zaskoczyć Niewe tym, że i ja mam coś fajnego w tych rewirach podkampinoskich do pokazania.
I wcale nie rozchodzi się o cycki.
O osiedle w Izabelinie. Trudno ustalić, czy ma cycki, a jeśli ma, to sztuk ile.
A w ogóle, to nigdy nie nadgonię z wpisami.
Kategoria krajoznawczo, we w towarzystwie
Dane wyjazdu:
58.32 km
0.00 km teren
02:50 h
20.58 km/h:
Maks. pr.:35.80 km/h
Temperatura:8.0
HR max:167 ( 85%)
HR avg:110 ( 56%)
Podjazdy: m
Kalorie: 1678 kcal
Ciągle jestem w kwietniu:)
Poniedziałek, 8 kwietnia 2013 · dodano: 29.04.2013 | Komentarze 5
I ciągle ubywa zimy:).A już myślałam, że suka zamierza zająć się modnym dziś SKŁOTERSTWEM i zająć bezprawnie lokal wiosny, która ani chybi grzeje dupsko w Hiszpanii, tam pije wino galonami i obżera się las gambas. I jest jej tak wybornie, że spieszyć się ku Polszy nie zamierza.
Ale – jakeśmy to z Niewe tego dnia zoczyli – białego gówna ubywa. Czyli leniwa wiosna nadchodzi.
A pojechaliśmy do Pruszkowa, bo tam chcieliśmy pojechać.
Nie mamy w TAMTE MAŃKIE zbyt zachęcającej trasy, wszystko asfaltami, niemal nic terenem.
Ale czasem trzeba i tak.
A w pobliskim Pruszkowowi Komorowie, w plenerze, na ławeczce, przy trasie kolejki, zjedliśmy bułsona z parówkonsonem i poczuliśmy wakacje.
Ponieważ moja forma ciągle jest gdzieś w dupie, a właściwie ma syndrom Murzyna przechodzącego na przejściu dla pieszych, czyli pojawia się i znika, po powrocie do domu poszłam se pobiegać.
Logiczne.
Kategoria >50 km, krajoznawczo, we w towarzystwie
Dane wyjazdu:
74.24 km
0.00 km teren
03:08 h
23.69 km/h:
Maks. pr.:39.80 km/h
Temperatura:4.0
HR max:179 ( 91%)
HR avg:129 ( 65%)
Podjazdy: m
Kalorie: 2060 kcal
No i jestem już w kwietniu!;)
Niedziela, 7 kwietnia 2013 · dodano: 28.04.2013 | Komentarze 3
O tegorocznej suce zimie na pewno można powiedzieć, że jak hejnał brzmi jej śmiech.Kpiła se franca ze mnie już za długo, dosypując śnieżnego koksu wtedy, kiedy zaczynałam żywić nadzieję na bieganie bez brei, bez asfaltów wreszcie, za to z lansem w zakresie krótkich spodenek.
Jużech miała po antenkie beretki dosyć.
Uradziliśmy zatem grupowo, że trzeba w ramach wiosny zaklinania pedałować, której to myśli pionierem został Dżanek zachęcony naszą wycieczką ku Żelazowej Woli (lub według mistrza orientów – ku Szklarskiej Porębie;))
Wyruszyliśmy ponownie asfaltami w składzie: Niewe, Goro, Dżanek i ja.
Podobną trasą, niemal identiko.
Słońce operowało nareszcie. Topiło to białe guano.
Były zatem takie momenty, że aż korciło ulepić ostatnią śnieżną pigułę i poczęstować nią na przykład sikającego Gora.
Następnym korcącym momentem był przejazd tegoż Gora obok nas uzbrojonych w pokaźną amunicję naprędce ulepionych gał.
Było śmiesznie mocno.
--
A pod sklepem za Żelazową Wolą poczuliśmy zew wiosny. I zew pleneru. Niemal słyszeliśmy, jak przysklepowa lipa piszczała błagalnie do nas: „Gościu, siądź z piwem pod mym liściem”.
Żal było nie usłuchać;)
Wersja Niewego ze zdjęciowym KOLARZĘ, tfu! kolażem jest hir.
Kategoria >50 km, krajoznawczo, we w towarzystwie
Dane wyjazdu:
49.83 km
1.00 km teren
02:40 h
18.69 km/h:
Maks. pr.:59.60 km/h
Temperatura:2.0
HR max:171 ( 87%)
HR avg:131 ( 66%)
Podjazdy:990 m
Kalorie: 1672 kcal
Tur de Bieszczady, czyli tur bieszczadzki
Sobota, 30 marca 2013 · dodano: 28.04.2013 | Komentarze 11
Jest dziś niekorzystny biomet, może mię się wszystko mieszać jak kebab bez mięsa zwany encyklopedycznie falafafą, ale zaległość jest zaległość, wypada uregulować.Ponadto cieszy mnie zamieszczanie zimowych zdjęć za pięć dwunasta przed majówką:).
Trzeciego dnia naszego podkarpackiego relaksu postanowiliśmy nastukać kilometrów w Bieszczadach. Drugiego, czego Niewe nie zaakcentował, skupiliśmy się na zwiedzaniu hitlerowskich schronów kolejowych w Stępinie oraz w Strzyżowie. Odbyliśmy tę ekskursję samochodem, bo rano spadło 30 centymetrów rozkosznie wiosennego śniegu.
Zezłościłam się łamane na wkurwiłam. Oczjeń mnogo. Odechciało mi się roweru oraz biegania. Inna sprawa, że bez rakiet była to raczej średnio przystępna forma aktywności.
Trzeciego dnia postanowiliśmy kapeńkę nadgonić.
Zamarzyło nam się dziś trochę terenu, ale zdołaliśmy wjechać weń może na pół kilometra. Ruchomy kisiel pod kołami zabrał nam całą frajdę.
Szybko redefiniowaliśmy naszą trasę i uznaliśmy, że asfaltami pojedziemy nad Solinę.
Mnie jazda nie szła w ogóle, śmiało mogłam odegrać w SZESETNYM odcinku Dynastii
kreację „cioty podjazdowej”. No nie ZDANŻAŁAM.
A jeśli ja na prostych, bo przecież asfaltowych ZJAZDACH pozostaję w smętnym tyle, to:
a) Wiedz, że coś się dzieje
b) Siedzę na koniu
Z dzisiejszej ekskursji zarejestrowałam:
- polskie kurorty brzydkie jak kupy są, taki Polańczyk jest dramatem urbanistycznym
- panorama solińska jest mega prikrasna
- Niewemu noga podaje, że ho ho
- oraz że z czym ja wybieram się na golonkowy Karpacz
Ale było fajnie i tak
Chcieliśmy tam o, wgłąb. Ale nie© CheEvara
Wieczna zmrzlina. Kontemplować ją jęłam;)© CheEvara
Które to góra, a które dół?© CheEvara
Dane wyjazdu:
82.91 km
0.00 km teren
04:14 h
19.59 km/h:
Maks. pr.:0.00 km/h
Temperatura:0.0
HR max:171 ( 87%)
HR avg:130 ( 66%)
Podjazdy:1095 m
Kalorie: 2426 kcal
Podkarpacie, że o ja cie!
Czwartek, 28 marca 2013 · dodano: 26.04.2013 | Komentarze 2
Pilili, pieklili się, uległam. Rodzinka życzyła se uwidzieć mój przykry gębonson, więc razem z Niewe, osobnikiem o o wiele mniej przykrym gębonsonie wyruszyliśmy w okolice Łańcuta.Z rowerami rzecz jasna.
Tam pojedliśmy, popiliśmy i naśmialiśmy się. Można powiedzieć, że komplet. Aby doczynić do wyjazdu-ideału wybyliśmy na rowery. Trochę śladami mymi, trochę nową trasą.
Głównie asfaltami, które – nawet te najmarniejsze – utrzymane były niemal wzorowo:
Czarniutki asfalt, jak przystało na kalendarzową wiosnę:)© CheEvara
Całe 16 kilometrów od domu napotkaliśmy tego oto osobnika:
Ja to widzę, że jest między nami uczucie!© CheEvara
Najpierw okrążył nas z osiem razy, nie dając się nawet pogłaskać, ale prezentując swoje zapadłe boki. W końcu dał się przekonać i wystawił pysk do głaskania.
Ja jak zwykle w takiej sytuacji popadłam w dół, stupor i Żuławy Wiślane. Porzucić? Nigdy w życiu. Uwiązać? Kurwa, swoje już pewnie przeszedł.
Zadzwoniłam do wuja, u któregośmy gościli i próbowałam mu tego psiora sprzedać.
Przez telefon tenże wuj mój asertywnym się okazał, więc ja popadłam w jeszcze większy dół, jeszcze większy stupor i tak dalej.
Względem zwierzątek jestem miękka jak uprana w Perwolu beretka (z antenką).
Uradziliśmy z Niewe, że na parę godzin zainstalujemy psiura na sznurku u jakiegoś gospodarza, a w domu się Dyla, czyli wuja mego, jakoś urobi.
JAKOŚ to bardzo precyzyjny plan.
Słabo zatem szło mi trzymanie się go, więc spadła mi motywacja, chęć do jazdy i radość z tego, że tu pagórowato i że wreszcie można poorać.
No kurwa, ciąglem widziała, jak ten pies rzucał się na tym sznurku, gdyśmy odjeżdżali, obiecując gospodarzowi, że wieczorem sierściucha zabieramy.
Na przyszłość kupię sobie kieszonkowe widły i se takimi wydłubię oczy w podobnych okolicznościach.
Ale pojeździliśmy. Całkiem ładnie. Na przykład przekraczając San bujaną kładką:
Kładka dla niejadka:)© CheEvara
I niektórych zniosło na AMENT:
Dezercja kolarza© CheEvara
A jeść coś trzeba:
A ja chwilowo psa zamieniłam na dwa koty. Zryte w koci sposób oczywiście© CheEvara
Pies ochrzczony Bikerem finalnie zamieszkał u Dyla:
Póki co ma zadatki na strasznego wandala. I erotomana;) A nie wygląda!© CheEvara
Uffffff.
Więcej zdjęć i inne spojrzenie na tę historię ŁO TU.
Kategoria >50 km, krajoznawczo, we w towarzystwie
Dane wyjazdu:
43.57 km
30.00 km teren
02:15 h
19.36 km/h:
Maks. pr.:0.00 km/h
Temperatura:
HR max: (%)
HR avg: (%)
Podjazdy: m
Kalorie: kcal
Nie zrobiłam se notatek (w koszalińskiem: NOTATKÓW) i nie wiem
Poniedziałek, 25 marca 2013 · dodano: 26.04.2013 | Komentarze 5
Ale ciągle było biało i to ładnie biało.Niewe był wziął i wyciągnął wnioski z jeżdżenia swego dnia poprzedniego i zamiast w obrzydliwie nieprzejezdny teren zabrał mnię na asfalty. Czasami przyjemnie ubite.
Wrzucam zdjęcie zimy, bo dziś słyszałam narzekanie, że z kolei gorąco.
To se przypomnijcie, jak było. Dłuuuugo nie było jak należy:
Ładny ubity dukcik. A może DUCKcik?© CheEvara
Z powrotem Niewe zabawił się w wieśmena i do domu zawitał objuczony NAKIEROWNICZNIE zakupami.
Zdjęcie TAMÓJ
O „NAKIEROWNICZNIE” Word mi nie podkreślił, że nie zna, nie lubi, nie poważa...
Kategoria krajoznawczo, we w towarzystwie